“ လြမ္းမိေသာ... ”

ကၽြန္မ စာမေရးျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာသြားတယ္ မေရးျဖစ္ရျခင္းရဲ့
အဓိက အေၾကာင္းကေတာ့ ကၽြန္မရဲ့စကားအတိုင္း “ပ်င္းလို ့ပါ”။ ေနာက္ျပီး
ခံစားခ်က္မေပၚတာရယ္ အေၾကာင္းရာ မတိုက္ဆိုင္ တာရယ္ေၾကာင့္
စာမေရးျဖစ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန ့ကေတာ့ တိုက္ဆိုင္မွဳ့ေတြ မမ်ားပါပဲနဲ ့
စာအရမ္းေရးခ်င္လာလို ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ေရးျဖစ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန ့
ကေတာ့ ကၽြန္မေနထိုင္ရာ အရပ္ေဒသမွာ မိုးေအးသာယာတဲ့ တနဂၤေႏြ ေန ့
ျဖစ္ပါတယ္။ မနက္ ၁၀ နာရီေလာက္ထိ မိုးေတြရြာေနေလရဲ့ေလ။
ေန ့လည္ေလာက္မွာေတာ့ မိုးကလံုးဝတိတ္သြားျပီး ေနလည္းမပူပဲ
ခ်မ္းခ်မ္းေအးေအး ေလးနဲ ့အေတာ္ေနလို ့ေကာင္းတဲ့ မိုးေန ့ေလးပါ။ ဒီပိုစ့္
(ခံစားခ်က္)ကို ေရးဖို ့စိတ္ကူးေနတာေတာ့ တပတ္ေလာက္ရွိပါျပီ။ အေၾကာင္းအရာ
ကေတာ့ အေထြအထူး မဟုတ္ပါဘူး။ အားႏြဲ ့တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ့
အိမ္ကိုလြမ္းတဲ့ရိုးရွင္းတဲ့ ခံစားခ်က္ပါ။ အထူးအဆန္းေတာ့ သိပ္မရွိဘူးေပါ့ေလ။
ပထမ ေတာ့ ရိုးရိုးပဲ အိမ္ကိုလြမ္းတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ကလူအားလံုးကို
လြမ္းတယ္ေပါ့။ ျပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိျပီး ပိုလြမ္းသြားတယ္။


“အေဖ”

မိသားစု ကိုအရမ္းခ်စ္တဲ့ ကၽြန္မအေဖပါ။ အေဖက အေမ့ကိုေတာ္ေတာ္ေလး
ခ်စ္တယ္။ အကိုနဲ ့ ကၽြန္မ ဆိုရင္ ကၽြန္မကို ပိုခ်စ္မယ္ထင္ပါတယ္
(ကၽြန္မေလာဘ ၾကီးတာထင္ပါရဲ့)။ ကၽြန္မ အေဖက စိတ္ေပ်ာ့တယ္
စိတ္ေပ်ာ့တယ္ဆိုတာ အေဖကမ်က္ရည္ လြယ္တာကိုေျပာတာပါ။ ဥပမာ -
ကိုရီးယားရုပ္ရွင္ ထဲမွာ မိသားစု ဝမ္းနည္းခန္း ေရာက္ရင္ ကၽြန္မအေဖ
အရင္ဆံုး မ်က္ရည္က်ပါတယ္။ ျမန္မာရုပ္ရွင္ ဇတ္လမ္းၾကည့္ရင္လည္း
မိဘေမတၱာ အေၾကာင္းပါတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြဆို အေဖငိုတက္ပါတယ္။ တခါကေတာ့
ကၽြန္မတတိယႏွစ္ ပထမပိုင္း စာေမးပြဲေျဖျပီးအိမ္ျပန္တုန္းက အေဖက
ကၽြန္မကိုတအားလြမ္းလို ့တဲ့ ကၽြန္မကို ၾကည့္ျပီး အေဖမ်က္ရည္က်ပါတယ္။
အေဖက ကၽြန္မတို ့ေမာင္ႏွမေတြ ကိုတခါမွ မရိုက္ဖူးဘူး။ ကၽြန္မက အကို ့ကို
အေဖမရုိက္ဖူးတဲ့ အေၾကာင္းၾကံဳလို ့ေျပာျပေတာ့ သူငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ အေဖ
ကသူ ့ကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ ငါးသြားဖမ္းလို ့တခါရိုက္ဖူးတယ္တဲ့။ အေဖက
မိသားစုနဲ ့ မိတ္ေဆြယွဥ္ရင္ မိတ္ေဆြကို ပိုျပီးဦးစားေပးပါတယ္။ တခါက
သၾကၤန္မွာ ကၽြန္မအကို အိမ္ကိုခဏျပန္လာတုန္းက တေန ့ကၽြန္မတို ့မိသားစု
ထမင္းစားခါနီး အေဖ့သူငယ္ခ်င္း ကအေဖ့ကို လာေခၚပါတယ္။ ကၽြန္မအကိုက
ထိုဦးေလး ၾကီးကို လံုးဝၾကည့္လို ့မရပါ။ ဒါနဲ ့အကိုကထိုဦးေလးအေရွ့မွာ
အေဖ့ကိုဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ “အေဖ ကၽြန္ေတာ္က ၂ ႏွစ္ေလာက္
ေနမွ တခါအေဖတို ့ဆီျပန္လာရတာပါ ခဏေနရင္ ထမင္းစားရေတာ့မွာဆိုေတာ့
အေဖဒီဦးေလးနဲ ့ မလိုက္ သြားပါနဲ ့ အေဖကၽြန္ေတာ့ကို ခ်စ္ရင္မလိုက္သြားပါနဲ ့”
အကိုကအေဖ့ကို အဲ့ဒီလို ေျပာေနခ်ိန္မွာ အေမနဲ ့ ကၽြန္မကေတာ့ ပြဲၾကည့္ပရိတ္
သတ္ပါ။ အကိုက ကၽြန္မတို ့ေတြနဲ ့ သိပ္မေနရေတာ့ အေဖရဲ့စိတ္ကို သိပ္နား
မလည္ဘူးထင္ပါရဲ့။ အေမနဲ ့ ကၽြန္မကေတာ့ အကိုရွံဳးမယ္ဆိုတာ အစထဲက
သိျပီးသားပါ။ ဒါနဲ ့အေဖက “သားရယ္ အေဖခဏပဲ လိုက္သြားမွာပါ ခုခ်က္ျခင္း
ျပန္လာမယ္ ထမင္းစားအမွီ ျပန္လာမွာပါ ခဏပါပဲ” လို ့အေဖက ေျပာေပမယ့္
ကၽြန္မအကိုကေတာ့ “ဟင့္အင္း” ခ်ည္းပဲ တင္းခံေနတာေလ။ ေတာ္ေတာ္ဆိုး
တဲ့ကၽြန္မအကိုပါ။ (အဲ့ဒီတုန္းက ကၽြန္မအကို အသက္ ၂၆ ႏွစ္ရွိပါျပီ) ဒါနဲ.
ကၽြန္မက “ကိုၾကီး အေဖ့ကိုအေလ်ာ့ေပးလိုက္ပါ အကိုလည္းစိတ္ေလ်ာ့လိုက္ပါ
မဟုတ္ရင္ အကိုပဲတအားစိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားရလိမ့္မယ္လို ့” ဝင္ေျပာရတယ္။
ထုိဦးေလးကလည္း အားနာျပီး အေဖ့ကိုမလိုက္ေတာ့ဖို ့ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
အေဖအဲ့ဒီ့ဦးေလးၾကီး ေနာက္လိုက္သြားပါတယ္။ ထမင္းစား အမွီလည္း
အေဖျပန္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မအကိုကေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္း
ျဖစ္သြားပါတယ္။ အေဖလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမယ္ ထင္ပါတယ္။
ကၽြန္မအကိုကေတာ့ ဒီကိစၥ ကိုခုထိ ေမ့လို ့မရေသးဘူး သတိရတိုင္း
ျပန္ေျပာေနဆဲပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္အရာမဆို ကိုယ္မရနဳိင္ဘူးလို ့ထင္ရင္
အေစာထဲက စြန္ ့လႊတ္ျပီး ကိုယ့္စိတ္ကို ထိန္းလိုက္မယ္
ဆိုရင္ အရမ္းၾကီး စိတ္ထိခုိက္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး မရနိုင္တဲ့ အရာကို တပ္မက္မွဳ့နဲ ့
တအားဆုပ္ကိုင္ထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ တကယ္တမ္းစြန္ ့လႊတ္ရတဲ့ အခ်ိန္
မွာ ခံစားရတာက ဘာနဲ ့မွမတူေအာင္ နာက်င္ရတက္ပါတယ္။


“အေမ”

သားသမီး ေတြကိုအရမ္းခ်စ္ေပမယ့္ အမူရာနဲ ့ေရာ စကားနဲ ့ပါ မျပတက္တဲ့ကၽြန္မ
အေမပါ။ အေဖနဲ ့ေတာ့ မတူဘူးေပါ့ေနာ္။ အကိုနဲ ့ကၽြန္မဆိုရင္ အကို ့ကို
ပိုခ်စ္တယ္လို ့ကၽြန္မထင္ပါတယ္ (ကၽြန္မ မနာလိုတာ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္)။
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေမာင္ေလးကို အေမပိုခ်စ္တယ္လို ့ ထင္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ
၅တန္း ႏွစ္ေယာက္ေတာ့ ေမာင္ေလးဆံုးသြားပါတယ္။ သူက ၄ တန္းႏွစ္ေလ။
ခုဆို ေမာင္ေလးဆံုးတာ ၁၀ စုႏွစ္ တခုကိုေက်ာ္သြားပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးရဲ့
ရင္ထဲမွာ ေမာင္ေလးကို သတိတရနဲ ့ လြမ္းေနဆဲပါ။ ကၽြန္မ အေမက
စကားတအား နဲတယ္။ အေနေအးေပမယ့္ စိတ္ဓါတ္ ၾကံ့ခုိင္တဲ့ ကၽြန္မအေမပါ။
အေမက အညာသူ အသားညိဳညိဳနဲ ့ေခ်ာပါတယ္ အေဖက ေတာ့မေခ်ာပါဘူး
အကိုနဲ ့ ကၽြန္မက အေဖနဲ ့ တူျပီး ရုပ္ဆိုးပါတယ္။ အေမက တျခားအမ်ိဳးသမီး
ေတြလို ပန္းပင္စိုက္တာထက္ စားပင္သီးပင္ စိုက္တာကို ဝါသနာ ပိုပါတယ္။
ဗူးပင္ ခရမး္သီးပင္ၾကက္ခင္းခါးပင္ စသျဖင့္ တခါတရံ အေမအပ်င္းေျပ စုိက္ပါတယ္
ခုဆို သရက္ပင္ေတြ အေမစိုက္ထားတာ ဘယ္ႏွစ္ပင္ ေလာက္ေတာင္ရွိေနျပီလဲ
မသိဘူး။ တခါက အေမ ျခံထဲကို သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ေနတုန္းမွာ ေခြးေလလြင့္
တေကာင္က ကၽြန္မတို ့ျခံေနာက္ထဲ ကိုလာျပီး အီးအီး လာပါ ပါတယ္။ အဲ့ဒါကို
အေမက ျခံေရ့ွ ကေနျပီးေတာ့ ေခြးကို ဘယ္လိုေမာင္းထုတ္လဲဆိုေတာ့
“ဟိတ္ ဒီေခြး ေနဦး ငါ့ျခံထဲ အီးလာပါေနတယ္ ဒီေခြးေတာ့ ေနဦး….
ဟိတ္ ေခြးသြားသြား.. ဒီေခြးေတာ့ ေနဦး.. ဟိတ္ေခြး.. သြားသြား” ဆိုျပီးေတာ့
ေခြးကိုခဲေသးေသးေလး နဲ ့ေျခာက္လွန္ ့ျပီးေမာင္းထုတ္ပါတယ္။ ဒါနဲ ့ကၽြန္မက
အေမ့ကို စခ်င္တာနဲ ့ “အေမရယ္ အေမလုပ္တာနဲ ့ ေခြးခမ်ာ သြားပဲသြားရမွာလား
ေနပဲေနရဦးမလား ဆိုတာေတာင္ ခြဲတက္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး” လို ့အေမ့ကို
ိုေျပာမိပါေသးတယ္ … အေမက သူ ့စကားသူ ျပန္စဥ္းစားမိျပီး ရီေနပါေသးတယ္…


“အကို နဲ ့ ကၽြန္မ”

ကၽြန္မတို ့မိသားစုမွာ အေဖနဲ ့ အေမက တနိုင္ငံ ကၽြန္မတို ့ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္က
တနိုင္ငံေလ။ အကိုနဲ ့ကၽြန္မကလည္း တစ္လေန လို ့တခါ လူခ်င္းမေတြ ့ျဖစ္ဘူး
ဖုန္းကေတာ့ဆက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ေဝးကြာ လြန္းတဲ့ မိသားစုဘဝမ်ိဳး
ဘယ္ေတာ့မွ မၾကံဳပါရေစနဲ ့လို ့လည္း အျမဲဆုေတာင္းတယ္။ ဒီလို ေဝးျပီး
ေနရတာကိုလည္း မၾကိဳက္ဘူး။ ကၽြန္မတို ့နွစ္ေယာက္က စိတ္ဓါတ္ေတြ
ဝါသနာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တူတယ္။ ကၽြန္မနဲ ့ အကိုက အသက္ ၅ႏွစ္
ကြာတယ္ အကိုက ငယ္ငယ္ထဲက အဖြါးေတြနဲ ့
တူတူေနရတယ္။ တခါတခါ သူအိမ္ကိုျပန္ျပီးလာ ေနတဲ့ ရက္ေတြမွာဆို
တပတ္ကို ၂ ခါေလာက္မုန္ ့လုပ္ စားျဖစ္တယ္။ မုန္ ့လုပ္ဖုိ ့အေၾကာင္းသူ
ကစျပီး ကၽြန္မ ကိုေျပာျပီဆိုရင္ ကၽြန္မက
“အေနာ္က မုန္ ့လုပ္ေပးမယ္ ကိုၾကီး ကအုန္းသီးျခစ္ေပး” ဆိုျပီး သူ ့ကို အုန္း
သီးျခစ္တဲ့ တာဝန္ခြဲေပးပါတယ္။ ကၽြန္မတို ့ ေမာ္လျမိဳင္က အိမ္တိုင္းနီးပါေလာက္
အုန္းပင္ရွိတက္ပါတယ္ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို ့ျမိဳ ့က မုန္ ့ေတြက အုန္းသီးကို
အဓိက အေျခခံျပီး လုပ္တဲ့ မုန္ ့ေတြမ်ားပါတယ္။ ကၽြန္မတို ့ျမိဳ့မွာက
ကိုယ့္အိမ္စားေလာက္ မုန္ ့လုပ္မယ္ဆိုရင္ အုန္းသီးျခစ္တဲ့ စက္မွာ သြားမအပ္
တက္ၾက ပါဘူး။ အုန္းသီးေျခာက္ကို ကိုယ္တိုင္ ေပါက္(ခြဲ)ျပီး ကိုယ့္အိမ္က
ေျခနင္းဂ်စ္နဲ ့ ျခစ္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ ကၽြန္မတို ့နွစ္ေယာက္ မုန္ ့လုပ္ရင္
ေလာဘကလည္း ၾကီးပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ နဲနဲ ေလးမလုပ္ဘူး။
လုပ္ျပီးရင္လညး္ စားလို ့ကုန္တယ္ရယ္လို ့ မရွိဘူး။ ကၽြန္မတို ့မုန္ ့လုပ္ျပီးရင္
အဓိက အားေပးတာက အဖြါးပါ။ အေဖနဲ ့ အေမက အျဖစ္ေလာက္စားပါတယ္။
ကၽြန္မတို ့နွစ္ေယာက္ကေတာ့ ပင္ပန္းျပီး ထင္သေလာက္ မစားနုိင္တာမ်ားပါတယ္။
မုန္ ့ေတြပိုေနျပီဆိုရင္ေတာ့ နွစ္ေယာက္သား မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ
တစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး ရီပါတယ္။ ျပီးရင္ ဒီမုန္ ့ေတြကို တလမ္းေက်ာ္က
အမ်ိဳးေတြအိမ္ကို သြားပို ့ရမယ္၊ မပို ့ခင္ အေမ့ရဲ့ အဆူခံ မထိေအာင္ အေမ့ကို
နဲနဲသြားခၽြဲရမယ္ ဆိုတာ တိုင္ပင္စရာ မလိုေအာင္နွစ္ေယာက္သား သိေနတယ္။
ဗိုက္အတင္းဆံုးစားျပီးလို ့ ဘယ္လိုမွေနာက္ထပ္ မစားနုိင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ
ပိုေနတဲ့မုန္ ့ေတြကို ခ်ိဳင့္ေတြနဲ ့ထည့္ ျပီးရင္ တေယာက္တမ်ိဳးစီ ဆြဲျပီး
ေတာ့ အေမ့ဆီသြားပါတယ္။ အေမ့ကိုျမင္တာနဲ ့ ကၽြန္မတို ့နွစ္ေယာက္
မခ်ိဳမခ်ည္မ်က္နွာေတြနဲ ့ အေမ့ကို အတင္းရီျပၾကပါတယ္ (အေမစိတ္ဆိုးေနရင္
အေမျပန္မရယ္မခ်င္း အတင္းရယ္ျပတက္တာ ကၽြန္မ တို ့ေမာင္နွမေတြရဲ့
စတိုင္တခုလိုျဖစ္ေနပါတယ္)။ ကၽြန္မတို ့ရဲ့လက္ထဲမ်ာ ခ်ိဳင့္ေတြနဲ ့ ရီျပေနတဲ့
မ်က္နွာ ေတြနဲ ့ဆိုရင္ အေမက သိနွင့္ေနျပီ။ အဲ့ဒါဆို အေမကလည္း
ျပန္မရီျပပဲ မေနနိုင္ပါဘူး ျပီးရင္ ခပ္ျပံဳးျပံဳး မ်က္နွာနဲ ့”အင္း…
မကုန္ျပန္ဘူးဟုတ္လား” စကားမ်ားမ်ား မေျပာတဲ့
ကၽြန္မအေမရဲ့ စကားက ဒီေလာက္ပါပဲ ကၽြန္မတို ့ကသာ “ အဟဲ..
ဟုတ္တယ္အေမ.. ဟိုေလ အမ်ိဳးေတြက လည္းစားခ်င္ၾကမွာေပါ့ေနာ္ သူတို ့က
သမီးတို ့အိမ္က မုန္ ့က စားလို ့ေကာင္းတယ္လို ့ေျပာတယ္…. ခုလည္း
ဘယ္လိုသိသြားလဲ မသိဘူး စားခ်င္တယ္လို ့ေျပာလို ့.. အဲ့ဒါေလ…”
စသျဖင့္ အေမ့ကို ရႊမ္းရႊမ္းေဝေအာင္ေျပာျပီး အမ်ိဳးေတြ
အိမ္ကို နွစ္ေယာက္သား ခ်ိဳင့္ ေတြနဲ ့ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။

“ သူငယ္ခ်င္းသို ့....”

နင္ နဲ ့ငါ ရိုးသားမွဳ့ၾကားမွာ
ဖ်ားေယာင္းမွဳ့ဆို တာ..
ပါးပါးေလးေတာင္မရွိခဲ့ဘူး။

နင္ နဲ ့ငါရင္းႏွီးမွဳ့ၾကားမွာ
အထင္ေသးျခင္းဆိုတာ
ဘာလဲဟာ?........

နင္လဲရင္ ငါကူ၊ ငါလဲရင္ နင္ကူေပါ့
သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို
ငါတရိွဳက္မက္လို ့ပါ။

သူငယ္ခ်င္းေရ ေက်းဇူးတင္တယ္။
အသက္ရွဳမြန္းက်ပ္တိုင္း
အားေပးခဲ့တာေတြကိုေပါ့။

သူငယ္ခ်င္းေရ..
တကယ္ဆို …..
ျပီးသြားမွာဆိုတာ ေမ့ထားလိုက္ခ်င္တယ္။

“ ကၽြန္မေတြးမိေသာ ေဒါသေျခရာမ်ား ”

လူေတြရဲ့စိတ္ဟာ ခံစားသိျမင္မွဳ့အေပၚမွာ လိုက္ျပီး အရမ္းကို ေျပာင္းလဲလြယ္
ၾကတယ္ ။ ျပီးေတာ့အဲ့ဒီ့ခံစား ခ်က္အေပၚ အေျခခံျပီးသူနဲ ့အတူ တျပိဳင္နက္ထဲ
ျဖစ္ေပၚ လာတဲ့ ကိစၥ ရပ္ေတြကိုပါ အက်ိဳးသက္ေရာက္ ျမဲပဲ ။ ဥပမာ-
လူတစ္ေယာက္ ဟာ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္လင္ေန တဲ့အခ်ိန္ မ်ိဳးမွာ
ျပႆနာ တစံုတခုေပၚလာ ခဲ့ရင္ေသာ္မွ အဲ့ဒီ့ျပႆနာကို က်ိဳးေၾကာင္းဆီ
ေလ်ာ္ေအာင္ စိတ္ေအးေအး ထားျပီး ေျဖရွင္းတက္ ၾကတယ္ ။ ဒါမွမဟုတ္
ပဲေဒါသေတြ ေသာက ေတြျဖစ္္ ေနခ်ိန္မွာ ဆိုရင္ေတာ့ ေသးငယ္တဲ့ အမွဳ့ကိစၥ
ေလးကိုေတာင္မွ ေဒါသအေလွ်ာက္ ေသာက အေလွ်ာက္ လြန္ကဲစြာ ၊တခါတရံ
မွားယြင္းစြာေျဖ ရွင္းမိတက္ၾကတယ္ ။ ဒါကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ခ်င္း စီတိုင္း
အနဲနဲ ့အမ်ားျဖစ္ တက္ၾကတဲ့ကိစၥေတြပါ ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနရင္
သူရဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ့ဟာ တျခားလူေတြစီကိုလည္းအေပ်ာ္ေတြ ကူးစက္တက္သလို
ေဒါသမီးေတြ ေသာကမီးေတြ ေတာက္ေလာင္ေနရင္လညး္ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုသူရဲ့
အပူေတြက ေလာင္ျမိဳက္ေစတက္ပါတယ္ ။


တိုးတက္ေနတဲ့ ကၽြန္မတို ့ရဲ့ ယေန ့ကမၻာၾကီးမွာ လူတိုင္းဟာ တိုးတက္မွဴ့ကို
အမွီလုိက္နိဳင္ဖို ့အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြမ်ားလာၾကတယ္ ။ ပညာေရး၊
က်န္းမာေရး၊ လူမွဴ့ေရး၊ သားေရးသမီးေရး ၊ ဘာသာေရး၊ စီးပြါးေရး၊ ေတြမွာ
လိုအပ္ခ်က္ေတြ ကိုျဖည့္နိဳင္ဖို ့အတြက္လူေတြဟာရုန္းကန္ ၾကရပါတယ္ ။ တခ်ိဳ ့
တခ်ိဳ ့ဆို ပင္ပင္ပန္းပန္း ၾကိဳးစားပါရဲ့နဲ ့ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္သင့္တာေတြ
ျဖစ္မလာ တဲ့အခါမွာ သူတို ့မွာ ေသာကမီး၊ ေဒါသမီး၊ဗ်ာပါဒမီးေတြ ေလာင္ၾကရ
ေတာ့တယ္ ။ အလုပ္ကလည္း ပင္ပန္း ၊လုပ္သေလာက္ကလည္းခရီးမတြင္ ၊
ျဖစ္ခ်င္တာေတြကမ်ား၊ ၾကာလာေတာ့ သူတို ့ကိုယ္မွာေတာက္ေလာင္ ေနတဲ့မီးဟာ
သူတို ့နဲ ့ပါတ္သက္ေနတဲ့ လူေတြစီကိုပါ ကူးစက္ကုန္ေတာ့တယ္ ။အဲ့ဒီလိုျဖစ္လာ
တဲ့အခါမွာ ကၽြန္မတို ့ဟာ ကိုယ့္ေဒါသကို ညင္သာစြာထိန္းသိမ္း နိုင္ဖို ့
အေရးၾကီးပါတယ္ ။ ကၽြန္မကေတာ့ တျခားလူတစ္ေယာက္ကို အရမး္ကိုစိတ္ဆိုး
မိတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဲ့ဒီလူကို နာက်င္ေအာင္ မေျပာမိေစဖို ့ ကိုယ့္စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္
နိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားပါတယ္ ။ ေဒါသအေလ်ာက္ေျပာမိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းဟာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ
ကိုယ့္ထံကိုသာ ျပန္လာတက္ပါတယ္ ။ ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ထိုသူနဲ ့မ်က္နွာခ်င္း
မဆိုင္မိေအာင္ စကားမေျပာမိေအာင္ ကိုယ့္ဘာသာ ေရွာင္ေနလိုက္ပါတယ္ ။


ယေန ့ေခတ္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ အိမ္ေထာင္ရွင္အ မ်ိဳးသားေရာ
အမ်ိဳးသမီးပါ နွစ္ေယာက္စလံုးဟာ တိုးတက္မွဳ့ကို အမွီလိုက္နိုင္ဖို ့
သားသမီးေတြရဲ့ပညာေရး က်န္းမာေရး တျခားလူေတြနဲ ့ယွဥ္ရင္
မ်က္နွာမငယ္ရေအာင္ စတဲ့ လိုအပ္ခ်က္ ေပါင္းမ်ားစြာကိုျဖည့္နိုင္ဖို ့
အတြက္ ကိုယ္အား ဥာဏ္အား ရွိသေလာက္ စီးပြါးေရးကို ၾကိဳးစားရွာ
ေဖြၾကပါတယ္ ဒါက မိဘတုိင္းရဲ့သား သမီးအေပၚထားတဲ့ေမတၱာ
ေစတနာပါ ။ ဒီလို ၾကိဳးစားၾကတဲ့အခါ တခါတရံ အလုပ္ပင္ပန္းလို ့ပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ရဲ့လူမွဳ့ေပါင္း သင္းဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္မွာျဖစ္ျဖစ္
အဆင္မေျပျဖစ္တာ ေတြ တခါတရံေတြ ့ၾကံဳရစျမဲပါပဲ ။အဲ့ဒီအခါ
စိတ္ညစ္စရာေတြက ေဒါသအျဖစ္ေျပာင္း လဲတက္ၾကပါတယ္ ။
တခါတရံအျပင္ေလာကမွာ ျဖစ္လာတဲ့ေဒါသဟာ အျပင္မွာတင္မ ျပီးနိုင္ပဲ
အိမ္အထိပါလာ တက္ၾကျပန္တယ္ ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ကမိန္းမနဲ ့က
စကားေျပာအဆင္မေျပ ၊ ျမိဳသိပ္ ခဲ့သမွ်မေက်နပ္ခ်က္ေတြက ေပါက္ကြဲ ၊
လင္မယားနွစ္ေယာက္ အေျခအတင္ျဖစ္ ၊အေျခေနပိုဆိုးရင္ ရန္ေတြ
ျဖစ္ၾကတဲ့အထိျဖစ္လာ ေရာ ။ လူစိမ္းနွစ္ေယာက္ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့
အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ လင္နဲ ့မယား “ လွ်ာနဲ ့သြား” ဆိုတာမ်ိဳးလို တခါ
တရံရန္ ျဖစ္ၾကတာ အဆန္းတၾကယ္ကိစၥ လို ့မဆိုနိဳင္ပါဘူး ။ ခ်စ္လို ့
ယူထား တာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိဘေပးစားလို ့ညားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အိမ္ေထာင္တစ္ခု
မွာလင္မယားရန္ ျဖစ္တာဆန္းတဲ့ ကိစၥ ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္
သူတို ့အတြက္ မဆန္းတဲ့အရာလို ့ဆိုလို ့ရေပမယ့္ သူတို ့နွစ္ဦးရန္ျဖစ္တဲ့
အတြက္ထိခိုက္နွစ္နာ သူေတြရွိတယ္ ။ အဲ့ဒီလူေတြ ကေတာ့ သူတို
့နွစ္ဦးကေမြးထားတဲ့ အသိငယ္ေသးတဲ့ သူတို ့ရဲ့ သားသမီးေတြေလ ။
ငယ္ရြယ္တဲ့ ကေလးေတြရဲ့စဥ္းစားဥာဏ္္နွဳန္း ဟာလူၾကီးေတြေလာက္
မသြားဘူး မစဥ္းစား တက္ေသးတဲ့အရြယ္ ေလးေတြမို ့ ခံစားခ်က္ေတြ
ကလည္း မရင့္က်က္ မတည္ျငိမ္ဘူး ။ သူတို ့သိတာက အေမနဲ ့
အေဖရန္ျဖစ္ရင္ အရမ္းထိခုိုက္ ဝမ္းနည္းမယ္။ ငါတို ့ဘယ္လိုေနရပါ့မလဲ?။
အေမကငါတို ့ကိုပစ္သြားမွာလား?။ အေဖကေရာ အိမ္မျပန္လာေတာ့
ဘူးလား?။ အေမမရွိရင္ငါတို ့ဘယ္လို ေနရပါ့မလဲ?။ .. သူတို ့
ေတြးနိုင္တာ အဲ့ေလာက္ပါပဲ ။အဲ့ဒီလိုအေတြးေတြနဲ ့ သူတို ့ရင္ထဲမွာ
ေၾကာက္စိတ္ေတြ လႊမ္းမိုးလာတယ္။ သိမ္ငယ္မွဳ့ေတြနဲ ့ စိုးရႊံမွဳ့ေတြ
ျဖစ္လာနိုင္သလို တခ်ိဳ ့ကေလးေတြရဲ့ အသိဥာဏ္နုနုမွာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့
အမူအက်င့္ ေတြလည္းျဖစ္လာနိုင္တယ္ ။



ကေလးအရြယ္ဆိုတာက သင္ျပလို ့အေကာင္းဆံုး ပုံသြင္းလုိ ့အေကာင္းဆံုး
အရြယ္ ေလးေတြပါ ။
သူမ်ားဘာေျပာလည္းလိုက္ေျပာတက္တယ္။ သူမ်ားဘာလုပ္လည္း
လိုက္လုပ္တက္တယ္ ။ကေလးေတြမွ မဟုတ္ပါဘူး။ လူဆိုတာ အတုယူ
တက္တဲ့ အက်င့္ရွိၾကတယ္ ။ လူနွစ္ေယာက္ေဒါသေတြနဲ ့ ရန္ျဖစ္ၾကတဲ့
အေလ်ာက္ ေျပာတဲ့စကားလံုးေတြကလည္း အနဲ နဲ ့အမ်ားေတာ့ၾကမ္း
ၾကမွာပါ ။အဲ့ဒီ့စကား ၾကမ္းၾကမ္းေတြ ကေလးေတြရဲ့
အသိအာရံုထဲ ဝင္သြားျပီဆိုရင္ ဒါဟာမေကာင္းတဲ့ျဖစ္ရပ္ၾကီးတစ္ခုျဖစ္သြား
ပါျပီ ။ သားသမီးေတြကို ယဥ္ေက်းလိမၼာဖို ့သင္ေပးတဲ့ အခါမွာ
ခက္ခဲမွဳ့ေတြရွိလာေတာ့မယ္ ။ တခ်ိဳ ့ကေလးေတြဆုိ စကားၾကမ္းၾကမ္းေတြ
ေျပာတက္လာၾကမယ္ ။ ဒါဟာ ငယ္ရြယ္သူကေလး ေတြအတြက္ ဘယ္လို
မွမေကာင္းနိုင္တဲ့ကိစၥရပ္ပါ ။



ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာဘူးတယ္ “ ငါငယ္ငယ္က ငါ့အေမနဲ ့
အေဖရန္ျဖစ္ရင္ အရမ္းေၾကာက္တာပဲ …. ငါတို ့ကိုမ်ားျပစ္သြားေတာ့မွာလား၊
ငါတို ့ဘယ္လိုမ်ားေနရမလဲဆိုျပီး ရင္ထဲမွာ အရမ္းစိုးရိမ္ျပီး ပူပင္တဲ့စိတ္
ေတြျဖစ္ရခဲ့ရတယ္… …. အဲ့ဒါေၾကာင့္ငါတို ့လင္မယားနွစ္ေယာက္ ငါတို ့
သားသမီးေတြေရွ့မွာ ရန္မျဖစ္မိေအာင္ထိန္းတယ္။ ရန္ျဖစ္ရင္ေတာင္
သားသမီးေတြ ရဲ့ေနာက္ ကြယ္မွာတိုးတိုးတိတ္တိတ္ က်ိတ္ျဖစ္တယ္
……… သူတို ့ေလးေတြရဲ့ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ေတြမွာ ဘယ္လိုအနာတရမ်ိဳး
ဝမ္းနည္းတာမ်ိဳးအျဖစ္မခံေစခ်င္ဘူး ……. ေသာကေတြနဲ ့စိုးရိမ္မွဳ့
ေတြလည္းမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး…..”ကၽြန္မေလးစားအားက်မိတဲ့
သူငယ္ခ်င္းလင္မယားပါ ။



မိဘတိုင္းဟာ ကိုယ့္သားသမီးတိုင္းကို ထူးခၽြန္လိမၼာထက္ျမက္ ေစခ်င္
ၾကပါတယ္ ။ အဲ့ဒီ့ ေစတနာေတြနဲ ့ပဲ သြန္သင္ျပသဆံုးမၾကတယ္ ။
ဒီလိုဆံုးမတဲ့အခါ တခါတရံ ျဖစ္ေစခ်င္၊တက္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြကမ်ား
ကေလးကမလိုက္နိုင္ တဲ့အခါေစတနာအမွားအရ ရိုက္ျပီးဆံုးမတဲ့အခါမ်ိဳး
ေတြလည္းရွိၾကတယ္ ။ တခ်ိဳ့မိဘေတြက ကေလးေတြကိုဆံုးမတဲ့အခါ
အရမ္းကိုရိုက္နွက္ျပီး ဆံုးမတာမ်ိဳးေတြလည္း ေတြ ့ဘူးပါတယ္ ။
တခ်ိဳ့ကေလးေတြရဲ့စိတ္မွာေတာ့ခဏေလးနဲ ့ေမ့ေပ်ာက္တက္ၾကေပမယ့္
တခ်ိဳ ့ကေလးေတြရဲ့ စိတ္မွာေတာ့ ဒဏ္ရာအျဖစ္က်န္ေနတက္တယ္ ။



ကၽြန္မရဲ့ညီမဝမ္းကြဲတစ္ေယာက္ ဆိုရင္ သူ ၅ ႏွစ္ ၆ ႏွစ္အရြယ္
ေလာက္တုန္းက အရမ္းကို ဂ်ီက် ဆိုးလြန္းလို ့ဆိုျပီး တစ္ေန ့ေတာ့
သူ ့အေဖက သူ ့ကို ရိုက္ျပီးဆံုးမပါတယ္။ ကေလးရဲ့စိတ္မွာ ဒဏ္ရာတခုလို
ျဖစ္ျပီး သူဟာဒီေန ့အထိ သူ ့အေဖကို “ အေဖ ” လို ့မေခၚေတာ့ပါဘူး။
ခုခ်ိန္ထိလည္း သူ ့အေဖနဲ ့စကား သိပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ ေမးထူးေခၚေျပာ
အဆင့္ေလာက္ပဲရွိပါတယ္ ။အေမေတြ အမေတြ ကေဖ်ာင္းဖ် ဆံုးမလည္း
ဘယ္လိုမွဆံုးမ လို ့မရတဲ့အထိျဖစ္သြား ပါတယ္။ ခုဆိုရင္
ညီမေလးကတကၠသိုလ္ ဒုတိယနွစ္ ေတာင္ေရာက္ေနပါျပီ ။ သူ ့အေဖကေတာ့
တသက္လံုးယူက်ံဳးမရျဖစ္ေနရေတာ့တယ္ ။ ေစတနာေတြက ေဒါသေတြအျဖစ္
ေျပာင္းလဲသြားတဲ့အခါမွာ မျဖစ္သင့္တာေတြျဖစ္လာ ရေတာ့တဲ့ သေဘာပါ ။
ေကာင္းက်ိဳးမေပးလြန္းတဲ့ ေဒါသပါပဲရွင္ ။ မိဘေတြကေစတနာေဒါသအမွားနဲ ့
ရိုက္ျပီးဆံုးမမိလို ့ စိတ္ဒဏ္ရာ ရသြားတဲ့ ကေလးေတြ ဒီကမၻာမွာ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ေနပါျပီလဲ ? ။



ကၽြန္မ MRT စီးရင္းနဲ ့ MRT ေပၚမွာေၾကာျငာေလးေတြ ကပ္ထားတာ
ဖတ္မိပါတယ္.. ငယ္ရြယ္တဲ့ ကေလးေတြကို ရိုက္ျပီးဆံုးမလိုက္ရင္
ေနာင္တခ်ိန္မွာသူတို ့ဟာ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္တဲ့ လူၾကီးေတြျဖစ္ လာနိုင္တယ္။
ညွာတာမွဳ့ စာနာမွဳ့ ကင္းမဲ့တဲ့လူေတြ ျဖစ္လာနိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္
ကေလးေတြကို ရိုက္ျပီး မဆံုးမဖို ့တိုက္တြန္းထားပါတယ္ ။
အရမ္းေကာင္းျပီး လူတိုင္းလိုက္နာသင့္တဲ့ ေၾကာ္ျငာေလးေတြျဖစ္ပါတယ္ ။
မိသားစု အေရးကိစၥ ကေန နိုင္ငံတနိုင္ငံရဲ့ အေရး ကမၻာ့ အေရး အထိ
တာသြားမယ့္အရာပါပဲ ။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို ့ရဲ့ ကမၻာၾကီးမွာ
လူသားအရင္းအျမစ္ဟာ အဓိက အေရးၾကီးတဲ့ ေနရာကေနပါေနလို ့ပါပဲ ။
သက္ရွိလူသားမ်ားစြာရွိေနတဲ့ ကမၻာၾကီးမွာ လူသားခ်င္းစာနာညွာတာ
စိတ္ရွိဖို ့အတြက္ ဆိုတာ လူတဦးခ်င္းစီ ေပၚမွာတာဝန္ရွိေနလို ့ပါပဲ ။




ဒီနိုင္ငံမွာ အားက်မိတဲ့ မိသားစုအေလ့က်င့္ေလး တခုရွိပါတယ္ ။အဲ့ဒါကေတာ့
သားသမီးေတြနဲ ့ စေနတနဂၤေႏြ လိုေန ့မ်ိဳးေတြမွာ အခ်ိန္ေပးျပီး
ေလ်ာက္လည္ၾကတယ္ ။ စာၾကည့္တိုက္ကို အခ်ိန္
ေပးျပီးလုိက္ပို ့့ၾကတယ္ ။ သားသမီးေတြနဲ ့ေႏြးေႏြးေထြးေထြး
ေနၾကတယ္ ။ အားက် အတုယူစရာေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြပါ ။
ေပ်ာ္ရႊင္စရာမိသားစုဘဝကို ထူေထာင္တဲ့ေနရာမွာ
လင္မယားနွစ္ေယာက္ သည္းခံစာနာစိတ္ ေမြးၾကရမယ့္အျပင္
သားသမီးေတြနဲ ့လည္း အခ်ိန္ေပးျပီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး
ဆက္ဆံၾကရမယ္လို ့ထင္မိပါတယ္ရွင္ ။

“ ကၽြန္မရဲ့ ရူးသြပ္ခဲ့ေသာ ”

ကၽြန္မစာမေရးတာ နဲနဲၾကာသြားပါတယ္ .. တကယ္ေတာ့ ဘေလာ့အတြက္
ခံစားခ်က္ ေတြေရးခ်င္ေနတာ ၾကာပါျပီ .. ခုတေလာကေတာ့ စာေမးပြဲ က
လည္းက် လူကလညး္ ေတာ္ေတာ္ေလး မအား ဘူးျဖစ္ေနတာရယ္ ခံစား
ခ်က္ေတြ ကလည္း ရွဳပ္ေနတာရယ္ ေၾကာင့္ ပိုစ့္အသစ္တင္ဖို ့ ၾကာသြား
ျခင္းျဖစ္ပါတယ္.. ကၽြန္မစာေရး မယ္လို ့စဥ္းစားလိုက္တိုင္း ဘာ အ
ေၾကာင္းေရးရမွန္း မသိပဲ စမ္းတဝါးဝါးျဖစ္ေနတယ္…. ကၽြန္မက စာေရးရင္
ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ တကယ္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားခ်က္ကိုပဲ ေရးခ်င္တာေလ
ဒါနဲ ့ခံစားခ်က္ေတြျဖစ္ ေပၚလာမယ့္ေန ့ကိုထိုင္ေစာင့္ရင္း ခံစားခ်က္
ေတြကို လုပ္ယူၾကည့္မိတယ္.. ခံစားခ်က္ဆိုတာက လည္းခက္သားေနာ္
လုပ္ယူ ဖန္တီးလို ့မရတဲ့ အရာေတြ ထဲမွာသူလညး္ပါ တယ္.. …..
မၾကာေသးတဲ့တစ္ေန ့မွာေတာ့ အေၾကာင္းရာတစ္ခုကို ေရးခ်င္တဲ့ခံစား
ခ်က္ေတြေပၚလာတယ္…. ဒါနဲ ့ပဲ စာေရးမယ္ဆိုျပီး ေဘာပင္နဲ ့စာရြက္
ကိုကိုင္ျပီး ေရးေတာ့မယ္လဲလုပ္ေရာ .. ဒါမ်ိဳးဆိုရင္ ဘယ္ေခ်ာင္က ေန
မွခက္ခက္ခဲခဲဆြဲ ထုတ္စရာမလိုတဲ့ အပ်င္းေရာဂါေတြ ကနဂို ရွိရင္းဆြဲ
“ ပ်င္း ”ေရာဂါ ကိုဒီဂရီတိုးေစတယ္.. (အဟီးးးးး) အဲ့ဒီ “ ပ်င္း ” ေရာ
ဂါကို အိပ္လိုက္စားလိုက္နဲ ့ ၂ ရက္ေလာက္တိုက္ ထုတ္လိုက္ရေသး
တယ္…. ပ်င္းေရာဂါလည္းသက္သာ လာေတာ့ စာေရးေတာ့မယ္လည္း
လုပ္ေရာ…… သြားျပန္ပါျပီ … ဒီတခါလည္း…ကၽြန္မေရးလိုက္တဲ့ စကား
လံုးေတြ က ကၽြန္မရဲ့ခံစားခ်က္ကို ေမွးမွိန္ပ်က္စီးေစျပန္တယ္…အဲ့ဒီေန ့
က ေရးလိုက္… မၾကိဳက္ရင္ .. ျပန္ဖ်က္လိုက္နဲ ့… စိတ္ကိုညစ္သြားတာ
ပဲ…… ကၽြန္မရဲ့ စာမေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ကလညး္မ်ား
သားေနာ္….. ဆင္ေျခ ၊ ဆင္လက္ ၊ ေတာင္မဟုတ္ပဲ ဆင္တကိုယ္လံုး
နီးပါးျဖစ္ေနတယ္…..


…………………………………………………………………………………….
“လူတစ္ကိုယ္စိတ္တမ်ိဳး” ၊ “လူျခင္းတူေပမယ့္စိတ္ျခင္းမတူဘူး”
အဲ့ဒီစကားေတြ ကဆိုရိုးစကားေတြ လား သာမာန္ အရပ္သံုး
စကားလားဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မလည္းေသေသ ခ်ာခ်ာမသိပါဘူး …
တခ်ိဳ ့ေတြ က ခံစားခ်က္ေတြ ကိုရင္ထဲမွာသိုဝွက္ ထားတက္သလို
တခ်ိဳ ့ေတြ ကေတာ့ အရွိကိုအရွိတိုင္းထုတ္ ျပတက္ၾကတယ္…
ကၽြန္မ “ ၇ ” တန္း နွစ္က ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းရဲ့ အေမ က သူ ့သမီး
ကို အျမဲပဲ ေန ့လည္ ထမင္းခ်ိဳင့္လာပို ့တယ္ … ထမင္းစားျပီးလို ့
သူ ့အေမျပန္ရင္ သူငယ္ခ်င္းက သူ ့အေမကို နွဳတ္ဆက္အနမ္းေလး
ေပးသလို သူ ့အေမက လည္းသူ ့သမီးကို ႏွဳတ္ဆက္အနမ္းေလး
ျပန္ေပးေနၾကပဲ… ကၽြန္မ သူတို ့သားအမိကို ၾကည့္ျပီးေတာ္ေတာ္
အားက်မိတယ္.. .. ဒါနဲ ့ကၽြန္မလည္း စိတ္ထဲမွာ မွတ္ထားျပီး ..
“ အေမ့ ပါး ေလး ” ကိုတစ္ေန ့ေလာက္ေတာ့ နမ္းၾကည့္အံုးမယ္
ဆိုျပီးေတးထားလိုက္တယ္…. အဲ့ဒီ့ေန ့ကစျပီး ကၽြန္မရဲ့ ျပသနာက
ေတာ့ အေမ့ပါးကို အလစ္ေခ်ာင္းရတဲ့ ကိစၥပါပဲ …အဲ့ဒိ္ေန ့ကစ
ျပီး.. အေမ့ကိုဟုိဘက္ကေန ေခ်ာင္းလိုက္ ဒီဘက္ကေနေခ်ာင္း
လိုက္ ေခ်ာင္ထဲမွာကပ္ျပီး ေခ်ာင္းလိုက္နဲ ့ ဂဏာမျငိမ္ ကိုျဖစ္
ေနတာေလ.. ကိုယ့္အေမ ရဲ့
ပါးျပင္ကို နမ္းဖို ့အေရး ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ အစီစဥ္ ခ်ယူလိုက္ရ
တယ္ “ ၃ ” ရက္ေလာက္ ေရာက္ေတာ့ အေကာင္ထည္ ေဖာ္ခြင့္
ရပါတယ္ ……. အေမထမင္းစားေနတုန္း….. အေမ့ပါးျပင္ေလးကို
ကမန္းကတန္း နမ္းမိပါတယ္……. ဝိုး……… ကၽြန္မေတာ္ေတာ္
ရွက္သြားတယ္…… အဲ့ဒါဘာလို ့လဲမသိဘူးေနာ္ ?... အေမကလည္း
“ ဟာ…… ဒီကေလးမေလး ဘာေတြ အရူးထေနတာလည္း ဆိုျပီး
ကၽြန္မကို “ ဆူ ” ပါတယ္….. ဘာလို ့လဲမသိဘူးေနာ္ ? ……..
ကၽြန္ မေနာင္ဆို အေမ့ ကိုဘယ္ေတာ့မွ မနမ္းရဲေတာ့ပါဘူး……
ရွက္တာလည္းပါတယ္ … အေမဆူတာလည္း ပါတယ္……..



ကၽြန္မအေမက ေလ သူ ့ရဲ့ခံစားခ်က္ေတြ ကိုဘယ္ေတာ့မွ အျပင္
မထုတ္ျပတက္ဘူး… ကၽြန္မအေမ ကၽြန္မတို ့ေမာင္နွမေတြ ကိုဘယ္
ေတာ့မွ လြမ္းေၾကာင္းသတိရ ေၾကာင္းမေျပာဖူးဘူး………… ကၽြန္မ
ဘေလာ့ကိုလာလည္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့အေမ ေတြလည္း
ကၽြန္မအေမ အတိုင္းပဲလားဟင္? ……. ဟိုတရက္က အိမ္ကိုဖုန္းဆက္
ျပီး အေမ့နဲ ့စကားေတြ အၾကာၾကီးေျပာျဖစ္တယ္…. စကားေျပာေနရင္း
က အေမ့ကို စကား ၂ ခြန္းအရမ္းကိုေမးခ်င္မိတယ္…. အဲ့ဒီေမးခြန္းက
မေမးလည္း နားလည္ေနတဲ့ အေျဖရွိတဲ့ေမးခြန္းပါ…. ဒါေပမယ့္ ကၽြန္
မ က…အေမနွဳတ္က ေျဖတဲ့စကားကိုၾကားခ်င္တာေလ….. ဒါေပမယ့္
ကၽြန္မ တခုပဲေမးလိုက္ပါတယ္ .. ဒုတိယေမးခြန္းကိုေတာ့ ကၽြန္မ
ခုထိ မေမးရဲေသးဘူး ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့အေမ ကတိတိက်က်မေျဖ
ပဲ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ ေျဖမွာစိုးလို ့ပါ ကၽြန္မေမးတဲ့ေမးခြန္း က
တျခားသူေတြ အတြက္ေတာ့ သာမာန္ ရီစရာ တခုေလာက္ျဖစ္ခ်င္
ျဖစ္ေနေပမယ့္ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ အေရးပါလြန္းတဲ့ အရာပါ



ကၽြန္မအေမ့ကိုေမးလိုက္တာက “ အေမ သမီးေလ.. အေမ့ကိုအရမ္း
သတိရတာပဲ.. အေမေရာ သမီးကိုသတိရ လားဟင္ ” ေမးျပီးကၽြန္မ
အသက္ေအာင့္ထားမိတယ္…. အေမ ဘယ္လိုမ်ားေျဖမွာပါလိမ့္?…
အရမ္းၾကီးေတာ့မေမ်ာ္လင့္ထားဘူးေပါ့ရွင္ အေမက ဒါမ်ိဳးေတြ သိပ္
မေျဖခ်င္တဲ့သူမို ့လို ့ပါ… ဒါေပမယ့္အဲ့ဒီ့ေန ့ကေတာ့ အေမ က ကၽြန္
မလိုခ်င္တဲ့ အေျဖကို ေပးပါတယ္ “ အေမလည္း သမီးကိုအရမ္းသတိ
ရတယ္ အရမ္းသတိရလို ့ခုေလးတင္ သမီး အေၾကာင္းကို သမီး အေဖ
နဲ ့ေျပာေနၾကတာ ” ဝိုးးးးးးးး …….. ကၽြန္မေပ်ာ္လြန္းလို ့ထျပီးခုန္ခ်င္မိ
တယ္.. ကၽြန္မေၾကာက္္တာက အေမက “ ေအာ္ ကိုယ္ေမြးထားတဲ့ သမီး
ပဲ .. သတိမရပဲ ေနပါ့မလား….” ဆိုျပီး ပံုမွန္ အတိုင္းေျဖ လိုက္မွာကိုပါ
အဲ့ဒိ့ေန ့က အေမနဲ ့ အၾကာၾကီးပဲ ဖုန္းေျပာျဖစ္တယ္ အေမက လည္း
ဖုန္း မခ် ခ်င္သလို ကၽြန္မ ကလည္း နွဳတ္ ဆက္လိုက္ရမွာ ေတာ္ေတာ္
စိုးမိပါတယ္… အဲ့ဒီ့ေန ့က ဖုန္းခ် ေတာ့မယ္ဆိုျပီး နွဳတ္ဆက္လိုက္..
စကားျပန္ဆက္ေျပာလိုက္နဲ ့ .. နွဳတ္ဆက္တဲ့စကား ၁၀ ၾကိမ္ထက္
မက ျဖစ္သြားတယ္…..



ဒုတိယ ေမးခ်င္တဲ့ေမးခြန္းက “ အေမ သမီးကို ခ်စ္လား ” ဆိုျပီးေမးခ်င္
တာပါ … ဒါေပမယ့္ မေမးရဲေသးဘူးျဖစ္ေနတယ္……ငယ္ငယ္က ကာ
တြန္းစာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဘူးတယ္.. သူ ့သားက သူ ့အေဖ ဆံုးကာနီး
မွာ .. “ အေဖ...သား တို ့ကို ခ်စ္တယ္လို ့တစ္ခါမွ မေျပာခဲ့ဖူးဘူး
အေဖသာ သားကို ခ်စ္တယ္လို ့အခုေန ေျပာရင္ ဂၽြမ္းထိုး မိမွာပဲ…”
ဆိုျပီးေျပာေတာ့.. သူ ့အေဖက သူ ့သားကို …………
“သား…….. မင္းဂၽြမ္းထိုးလို ့ရျပီတဲ့………………………..”

“ စိတ္မႏွံ ့တဲ့အိပ္မက္ ”

အလြမ္းအလြမ္းနဲ႔….
ငါ့ရင္ဘတ္ကို….
တိုက္စားဖန္မ်ားေတာ့….
လူလဲ ပမ္းလို႔ ႏြမ္းလို႔ေနေပါ့…

သက္သက္သာသာ … ျဖစ္ေစဖို႔ ရည္စူးျပီး..
ထူးမလာႏုိင္ဘူးထင္လို႔..
ကိုယ့္အသည္းကို..ကိုယ္ခြဲ…
နည္းနည္းေလးေတာင္ မညွာဘဲ….
လမ္းလြဲကိုေရြးျပီးမွ..
အခါခါတမ္းတေနတာ….
ဘာေတြမ်ားမွားေနလဲ…
မသိေတာ့ဘူး…

ဒီလုိနဲ႔ပဲ………..
အိပ္မက္ေတြက …. ဦးတည္ရာမဲ့……
အရူးတစ္ေယာက္လိုေျပးလႊား….
အိပ္မက္ေနာက္ကိုလိုက္ေနတဲ့…
ငါလဲအရူးတစ္ပိုင္း………………………………
ခပ္ရုိင္းရုိင္းပဲ…… ေျပာလိုက္မယ္…
ဟုတ္တယ္…………
ဒါရူးတာပဲ……………..


“ ေမ ”

“ထိုသူငယ္ခ်င္းနဲ ့ ကၽြန္မျငိတြယ္ျခင္း” ၂

“၈ တန္း” ေက်ာင္းသူကၽြန္မ ဟိုစပ္စပ္ဒီစပ္စပ္နဲ ့ေက်ာင္းရဲ့ပန္းဖြား
အဖြဲ ့ထဲဝင္ပါတယ္ တေန ့တံတားဖြင့္ပြဲကအျပန္ ေက်ာင္းအတြက္
သီးသန္ ့ေပးထားတဲ့ကားရဲ့အလယ္ ခံုမွာကၽြန္မထိုင္ရပါတယ္ ကား
ေပၚေရာက္တာနဲ ့ကၽြန္မရဲ့ ဗီဇအတိုင္း ကားေပၚမွာငိုက္ပါတယ္ ခု
လည္း MRT ေပၚမွာကၽြန္မငိုက္တုန္းပဲ မွတ္တိုင္ေက်ာ္ေပါင္းလည္း
မ်ားေနျပီ (အဟဲဟဲ) ေက်ာင္းေရာက္လို ့ကားေပၚကဆင္းမယ္
လဲလုပ္ေရာ လူကေရွ ့ကိုတပတ္ကၽြမ္းထိုးတာပဲ ခံုကလည္း ကိုယ့္
ေပၚကိုကပ္လိုက္လာတယ္.. နာလိုက္တာ ေနာက္လွည့္ၾကည့္
ေတာ့စပ္ျဖဲျဖဲမ်က္နွာ နဲ ့ခ်ိဳမာလြင္ .. ေက်ာင္းသူေတြကေတာ့
ဝါးလံုးကြဲမတက္ရီၾကတာေပါ့ေလ ကၽြန္မလည္းရွက္လြန္းလို ့သူတို ့
နဲ ့ေရာျပီးရီေနလိုက္တယ္ (အဟဲဟဲ အဟင့္ဟင့္) ေဗဒင္ေမးရင္
ပိုက္ဆံကုန္ေနအုံးမယ္ ဒါ.. သူ ့လက္ခ်က္မွန္းသိသား....
ဂါဝန္ကၾကိဳးနဲ ့ခံုနဲ ့ကိုတြဲခ်ည္ထားေပးတယ္ေလ......


“၈တန္း”နွစ္မွာဒီမိန္းမ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ၾကိဳးခ်ည္တဲ့ပိုးဝင္သလဲသိဘူး
ကၽြန္မလြယ္အိတ္ကၾကိဳးေတြနဲ ့ေဘးကသူငယ္ခ်င္းရဲ့လြယ္အိတ္ၾကိဳးကို
အျမဲတမ္းခ်ည္ထားေပးတယ္ ညေနေက်ာင္းဆင္းလို ့အိမ္ကိုေျပးေတာ့
မယ္ဆိုရင္ လြယ္အိတ္ကခ်ည္ေနျပီ အိမ္ကလည္းျပန္ခ်င္ ၾကိဳးကလည္း
ျဖည္မရနဲ ့ ေနာက္ဆံုးလြယ္အိတ္ကိုတဖက္ဆီ အသားကုန္ေဆာင့္ဆြဲ
မွၾကိဳးကျပတ္ေရာ.. ဒီလိုနဲ ့ ... ေက်ာင္းမျပီးခင္ ကၽြန္မတို ့လြယ္
အိတ္ေတြဆိုရင္ ၾကိဳးတေခ်ာင္းမွမရွိေတာ့တဲ့ “လြယ္အိတ္ ကတံုး” ေတြ
ျဖစ္ေရာ......


ခ်ိဳမာတို ့အိမ္က ခ်မ္းသာေတာ့ ကားေတြ ၃ စီးေလာက္ရွိတယ္
တေန ့ က်ဴရွင္သြားဖို ့ကားဂိတ္မွာကားေစာင့္ေနတုန္း... အဲ့
ဒီေန့က သူ ့အကိုက သူ ့ကို ကားနဲ ့လိုက္ပို ့တယ္ .....
ကၽြန္မကိုလည္းျမင္ေရာ ခ်ိဳမာကလွမ္းေခၚတယ္ ကၽြန္မကလည္း “ နိပ္
ျပီဟ.. ကားခလည္းသက္သာ တိုးစီးစရာလည္းမလိုဘူး(အဟိဟိ) ”
ဆိုျပီး သူတို ့ကားေပၚကိုတက္လိုက္တယ္... ျပသနာကစျပီ သူ ့အကို
ကားစက္ နွိဳးလို ့မရေတာ့ဘူး.“ ဟိုက္.. ငါတက္လာမွပဲ ကားကေတာ့လစ္ျပီနဲ့
တူတယ္ ” ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ “ရန္ကနားေလး ဘူးသီးခ်က္တာ
ေဘးေလးဆပ္ ေဘးေလးဆပ္ ” ျဖစ္သြားတာေပါ့ တြန္းေပးလိုက္ရတဲ့
ကား ဖပ္ဖပ္ကိုေမာ ရင္ဘက္ေနာက္က ေက်ာ ကိုျဖစ္ေရာ ကားခထက္
၁၀ ဆေလာက္ပိုသြားတယ္ ဟူးးးးးးး.. စီးခ်င္အံုးဟ သူမ်ားကားကို....


“ ၉ တန္း ” ေရာက္ေတာ့ရြယ္တူ ေကာင္မေလးေတြက ပဲေပးေနျပီ
ကၽြန္မတို ့ကေတာ့ ငေျပာင္ေတြလုပ္ေနတုန္းပဲ တေန ့ေက်ာင္းကအျပန္
က်ဴရွင္သြားရမွာကို က်ဴရွင္တန္းမသြားပဲ ျမစ္ဆိပ္မွာ သူမ်ားငါးဖမ္းေလွ
ေသးေသးေလးကို ခုိးျပီး သူငယ္ခ်င္း ၅ ေယာက္ေလွခုိးေလွာ္ဘူးတယ္
ေပ်ာ္လိုက္တာ..သီခ်င္းေလးေတာင္ေအာ္ဆိုလိုက္ေသးတယ္ “ေလွကေလး
ကိုေလွာ္မည္ ေဘးမသန္းပဲေအးခ်မ္းေတာ့သည္ ....” အဲ့ဒီသီခ်င္း
ကိုဆိုတာ...ဆိုရင္းေလွာ္ရင္းနဲ ့ ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးေတာင္ေရာက္တယ္
ေနာက္ေတာ့ ျပန္ရေအာင္ဆိုေတာ့ ေလွကိုေနာက္ျပန္မလွည့္တက္ေတာ့
ဘူး တစ္ေယာက္တမ်ိဴးဆီ ဟိုဘက္လွည့္ေလွာ္ ဒီဘက္လွည့္ေလွာ္နဲ ့
ေလွက ေရထဲမွာပတ္ခ်ာလည္ေနတာ .. အစပိုင္းေတာ့ ေပ်ာ္ခ်င္စူးစမ္း
ခ်င္တာပဲသိတဲ့ကၽြန္မ တို ့အုပ္စု ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္လာေရာ ေနာက္ေတာ့ ၅
ေယာက္သားငိုၾကီးခ်က္မနဲ ့နင့္ေၾကာင့္သူ ့ေၾကာင့္ေတြျဖစ္လာေရာ..
ေတာ္ေသးတယ္ တျခားငါးဖမ္းေလွေတြ ကိုေသလုမတက္ ေအာ္ဟစ္
ျပီးအကူညီေတာင္းလို ့ရလို ့.. ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ကၽြန္မတို ့အုပ္စုပါ
အဲ့ဒီ့ေန ့က က်ဴရွင္မွာ ထိုင္ထ အခါ ၃၀ အဟီးးး နဲတယ္ေနာ္ အိမ္
ကိုလည္းသတင္းကၾကိဳေရာက္ျပီးသား ကၽြန္မအိမ္ကလည္း ကၽြန္မကို
သမီးေလးတစ္ေယာက္ထဲမို ့ ခ်စ္ရွာပါတယ္ .... အိမ္ကိုေတာင္လူက
မေရာက္ေသးဘူး လမ္းမွာေတြ ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းတိုင္းကေတာ့ “ နင့္
အေမက နင့္ကို ဒုတ္ေကာက္ခဲ့ပါတဲ့ ... (အဟင့္ဟင့္...ငိုခ်င္တယ္)
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာျပင္ေလး ေျဗာတင္ခံရတာပဲေပါ့ (အဟင့္ဟင့္)
ကၽြန္မတို ့အုပ္စု တခါထဲမွတ္ေရာ မထင္နဲ ့ ေနာင္လည္း ခဏခဏ
ေလွသြားခိုးစီးတယ္.. အဟဲ...ကၽြန္မ..ရန္ကုန္မွာေက်ာင္းတက္ေတာ့
လည္း ကန္ေတာ္မဂၤလာပန္းျခံထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့လက္နဲ ့ေလွာ္
တဲ့ေလွ ခဏခဏ သြားစီးတယ္ ......



ကၽြန္မနဲ ့ခ်ိဳမာက ေလွတင္အေလွာ္ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး လူလည္း
အေလွာ္ေကာင္းတယ္ ကၽြန္မတို ့၂ ေယာက္စကားအေလွာ္ေကာင္းတာ
အတြဲရသြားတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားသား... တတြဲကေတာ့ ေကာင္
မေလးအေမသိသြားျပီး ဆရာမကိုလာတိုင္တယ္ ေသျပီေပါ့၂ ေယာက္
သား .... အတန္းပိုင္ဆရာမက အျပစ္ေပးၾကမ္းတယ္ေလ...
အဲ့ဒီ့ေန ့က ၁ နာရီေလာက္ အတန္းေရွ ့မွာ ေျခေထာက္ ၁ ဖက္
ထဲနဲ ့ရပ္ျပီး လက္ ၁ ဖက္ကလည္း ေျမွက္ထားရတဲ့ပံုစံနဲ ့အျပစ္ေပး
ခံရတယ္ ေအာင္မေလးေညာင္းလိုက္တာဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ မ်က္
စိေတာင္ျပာတယ္...အဲ့ဒီ့ေန ့ကတည္းကေၾကာက္ျပီး မွတ္သြားတာပဲ
ဘယ္ေတာ့မွအဲ့ဒီ့အတြဲကို မေလွာ္ေပးေတာ့ဘူး တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြ
ကိုပဲေလွာ္ေပးေတာ့တယ္... ဆရာမကို ေၾကာက္တာကိုး.....




ဆက္ပါအံုးမည္ရွင္။

“အေတြးမ်ားစြာနဲ ့ ကၽြန္မ ေနရီႏြယ္”

လူရယ္လို ့ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ ေမြးကတည္းကေနစျပီး ေသတဲ့အရြယ္
အထိပဲ ဝမ္းနည္းတာ ဝမ္းသာတာ ဆာေလာင္တာ ခ်စ္တာ မုန္းတာ
စိတ္ပ်က္အားငယ္တာ ေဒါသျဖစ္တာေတြဟာ လူ ့သက္တမ္းတ
ေလွ်က္ လံုးမွာအခ်ိဳးက်က်ေရာ အခ်ိဳးမက်ေရာ တလွည့္စီခံစား ၾက
ရပါတယ္ နာက်င္ဝမ္းနည္းလြယ္တာ စိတ္ပ်က္အားငယ္လြယ္တာ ေတြ
ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြ ကိုယ္ကခ်စ္တဲ့သူေတြ နဲ ့ေဝးတဲ့အခါ
မ်ိဳး မွာပိုျဖစ္လြယ္မယ္လို ့ထင္ပါတယ္ ကၽြန္မကပညာရွင္ လည္းမဟုတ္
ေတာ့ လူေတြရဲ့စိတ္ ခံစားခ်က္ကို တပ္အပ္ေတာ့မေျပာနိုင္ပါဘူး ဒါေပ
မယ့္ ကၽြန္မထင္တယ္ ကၽြန္မလည္းလူသားထဲက လူသားတစ္ေယာက္
ပဲ မို ့ကၽြန္မရဲ့စိတ္မွာခံစား ေနရတာမ်ိဳး ကၽြန္မနဲ ့ဘဝတူ(အထူးသျဖင့္
မိန္းကေလး) ေတြလည္းကၽြန္မလို မခံစားရရင္ေတာင္ ကၽြန္မေလာက္
နီးနီး စိတ္ခံစားခ်က္မ်ိဳးရွိ မယ္လို ့ထင္ပါတယ္........


ကၽြန္မေလ မိဘရင္ခြင္နဲ ့အရမ္း ေဝးတဲ့တျခားတစ္နိုင္ငံကို ေရာက္ေတာ့
ေရာက္ေရာက္ျခင္းတုန္းကဆိုရင္ ညဘက္မိုးခ်ဳပ္မွာ ညအိပ္ရာဝင္ရမွာကို
ေၾကာက္တယ္ ျပီးေတာ့မနက္မိုးလင္း လို ့အိပ္ရာမွနိုးလာ ရင္လည္း
မ်က္လံုးဖြင့္ရမွာ ကိုအရမ္းေၾကာက္မိတယ္...“ငါမ်က္လံုးဖြင့္ လိုက္ရင္
အေဖ၊ အေမ နဲ ့ငါခ်စ္ရတဲ့သူ ေတြကိုမေတြ ့ရဘူး။ ျပီးေတာ့ ဘာမွ
မရွိတဲ့ ဟင္းလင္းျပင္ၾကီးထဲမွာ ငါတစ္ေယာက္ထဲေရာက္ေနသလိုပဲ”
ဆိုတဲ့အေတြး အျမဲဝင္လာတယ္။ ရင္တစ္ခုလံုးလစ္ဟာျပီး လူကအသက္
မဲ့သလိုခံစားရတယ္။ အဲ့ဒီအခါမွာေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကို မနည္းတည္ျငိမ္
ေအာင္ထိန္းရတယ္ ျပီးမွအိပ္ရာကထျပီး လုပ္စရာရွိတာလုပ္နုိင္ေတာ့တယ္


အဲ့ဒီလိုပဲ မနက္ေက်ာင္းသြား ရတာကိုစိတ္မညစ္ေပမယ့္ အတန္းျပီးလို ့
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဆို စိတ္ညစ္ျပန္ေရာ.... “ ငါအိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ငါ့ကိုခ်စ္
တဲ့သူေတြ ဂရုစိုက္မဲ့သူေတြ တစ္ေယာက္မွမရွိသလို ငါ့ကိုၾကိဳမယ့္သူ
ေတာင္ တစ္ေယာက္မွမရွိပါလား” ဆိုျပီး အလိုလိုအားငယ္ျပန္ေရာ..
အိမ္အျပန္ေျခလွန္းေတြက အားမရွိသလို အရမ္းပဲေနွး ေကြးလြန္းတယ္
ကၽြန္မငယ္ငယ္တုန္းက ဆိုရင္ ညေနေက်ာင္းဆင္းလို ့အိမ္ ကိုျပန္ေရာက္
ရင္အေဖနဲ ့အေမကိုအရင္ေတြ ့ရမွေက်နပ္တယ္ မေတြ ့ရင္ေတာ့ အိမ္ရွိ
လူအကုန္လံုးကို လို္က္ေမးတယ္ ေသခ်ာတဲ့အေျဖ မရလုိ ့ကေတာ့ အား
လံုးကိုစိတ္ေကာက္ျပီး ဘယ္သူ ့ကိုမွစကားမေျပာ ေတာ့ပဲခပ္ေမွာင္ေမွာင္
ေခ်ာင္ တစ္ေခ်ာင္မွာ သြားငိုတယ္ ငယ္ငယ္ထဲက အက်င့္က ၾကီးတဲ့အ
ထိေတာ့မေပ်ာက္ေသးဘူး .....


ကၽြန္မအေတြးတစ္ခုျဖစ္မိတယ္... ကၽြန္မေတာင္ အေဖ၊ အေမ သက္ရွိ
ထင္ရွားရွိျပီး ခုလိုေလး အေဝးမွာေနရရံု နဲ ့ဒီေလာက္ထိဝမ္း နည္းမွဳ့ေတြ
ျဖစ္ေနရတယ္ ဆိုရင္... အေဖ အေမလည္း မရွိ ဂရုစိုက္မယ့္သူ ခ်စ္
ခင္မယ့္သူ ၾကင္နာေဖးမ မယ့္သူ အင္မတန္ရွားတဲ့ မိဘမဲ့ေဂဟာ က
ကေလး ေတြဆိုရင္ ကၽြန္မထက္ကို ပိုျပီး အားငယ္ အထီးက်န္မွဳ့ နဲ ့
ဝမ္းနညး္မွဳ့ေတြ သူတို ့ေလးေတြရဲ့ရင္ ထဲမွာရွိမွာပဲေနာ္ .. ကၽြန္မသိသ
ေလာက္က ေတာ့မိဘမဲ့ ေဂဟာက ကေလးေတြေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ
စိတ္ဓါတ္ ေရးရာမွာ အားနဲမွဳ့ေတြ ရွိေနၾကတယ္... ဒါကလည္း သူတို ့
ဟာ ေအးျမျပီး လံုျခံဳေႏြးေထြးတဲ့ မိဘရင္ခြင္မရွိခဲ့ရသလို ေဆြမ်ိဳးသားျခင္း
ေတြနဲ ့ တျခားသူေတြရဲ့ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာ မွဳ့ကိုမွ မရၾကပဲေလ.....


တခ်ိဳ ့ကေလးေတြဆိုရင္ မိဘ ၂ ပါးလံုးသက္ရွိထင္ရွား ရွိေနပါရက္နဲ ့
မိဘမဲ့ျဖစ္ေနတာေတြလည္း ရွိတယ္( ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ဆတ္ေကာ့ လတ္
ေကာ့ေလးေတြ ထိမ္းမနို္င္သိမ္းမနိုင္ေတြျဖစ္ အေဖတာဝန္ ယူရမယ့္ေကာင္
ေလးက တာဝန္မယူ လို ့မိဘမဲ့ျဖစ္ရတာေတြ) ကၽြန္မ ဟိုတေလာက ရုပ္
သံ အစီစဥ္ မွာ မိန္းကေလးေတြ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ နဲ ့ကိုယ္ဝန္ရျပီး ဒုကၡ
ေရာက္ရတဲ့ ပညာေပး အစီစဥ္ ၾကည့္လိုက္ရတယ္...... ေကာင္မေလး
ေတြ ၁၅ ၁၆ ေလာက္နဲ ့ကိုယ္ဝန္ေတြ ရၾကတယ္ တခ်ိဳ့ ( ေတာ္ေတာ္
နဲတယ္ ) ေကာင္ေလးက တာဝန္ယူလို ့လက္ထပ္ၾကတယ္ အမ်ားစုက
ေတာ့ေဆးရံုတက္ ျပီးကိုယ္ဝန္ကိုဖ်က္ခ်ၾကတယ္ တခ်ိဳ ့ကေတာ့ ကေလး
ကိုေမြးျပီးေတာ့ မိဘမဲ့ေဂဟာ ကိုပို ့ပစ္ လိုက္ၾကတယ္ .. ဆတ္ေဆာ့
ၾကတဲ့သူတို ့ေတြ ကိုပဲအျပစ္တင္ ရမလား ကေလးေတြရဲ့ အတိတ္ကံ ကို
ပဲအျပစ္ပံု ခ်ရမလားပဲ.... ဒါေပမယ့္ ဒီျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ဘယ္သူ ့အတြက္
မွေကာင္းက်ိဳးျဖစ္မလာဘူး ဆိုတာကေတာ့ အေသခ်ာပါပဲ....


ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဆိုရင္ သူငယ္ငယ္က သူ ့အိမ္ရဲ့စီးပြါးေရး
အေျခေနေၾကာင့္ သူ ့အဖြားေတြနဲ ့လိုက္ေနရတယ္ သူ ့ကိုၾကည့္လိုက္
တိုင္းအထီးက်န္ေနသလိုပဲ သူ ့ကိုယ္သူလညး္သိမ္ငယ္ေနသလို ကိုယ့္ကို
ကိုယ္ယံုၾကည္ ခ်က္မရွိတဲ့သူလိုပဲ သူ ့ကိုၾကည့္လိုက္တို္င္း ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း
ဘယ္ေတာ့မွမရွိဘူး ..... ကၽြန္မသိသေလာက္ကေတာ့..ငယ္ရြယ္နုနယ္
တဲ့ လူတိုင္း (အမ်ားအားျဖင့္ ပံုသြင္းလို ့ေကာင္းတဲ့ နုနယ္တဲ့ကေလး )
တိုင္းအတြက္ လံုျခံဳေႏြးေထြးတဲ့မိဘ ရင္ခြင္ဟာအရမ္း လိုအပ္ပါတယ္
ေဂဟာက ကေလးေတြအတြက္ ေႏြးေထြးစြာဆုပ္ကိုင္အားေပးမယ့္
လက္ေတြ. စာနာ ၾကင္နာ တဲ့စကားေတြ အားေပးဂရုစိုက္တဲ့ စကားေတြ
သူတို ့အတြက္ ဂရုဏာရွင္ ေမတၱာရွင္ ေတြအရမ္း လိုအပ္မယ္လို ့
ကၽြန္မထင္ပါတယ္.. သူတို ့ရွင္သန္လာရတဲ့ဘဝလမ္းမွာ သူတို ့ရရွိခဲ့တဲ့
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ဟာ အရမ္း ပဲနညး္လြန္းလို ့ေလ ......



အခုေတာ့ ကၽြန္မ မိဘေတြနဲ ့ေဝးျပီး အထီးက်န္တယ္လို ့ခံစားျပီး ဝမ္းနည္း
ရတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ.... ေအာ္.. ငါ့မွာ မိဘေတြ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနပါ
ေသးတယ္.. ငါ. မိဘေတြရဲ့ ေမတၱာကိုလညး္ အျပည့္အဝခံစားခဲ့ရတယ္
.. အခုက ခဏေလး ေဝးေနရတာပါ. မေဝးေတာ့တဲ့တခ်ိန္ မွာေတ့ာ
မိဘေတြရဲ့ ေအးျမတဲ့ရင္ခြင္ရိပ္မွာ ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ ့ အတူ ခိုလွံဳ ခြင့္ရမွာပဲ ဆို
ျပီးေတာ့.... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားေပးတက္ေနပါျပီ..........


ကၽြန္မေလ မိဘမဲ့ေဂဟာက ကေလးေတြကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေပြ ့ဖက္ခ်င္
တယ္ ျပီးေတာ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရဲ့သေဘာကို သိေအာင္လညး္ ကၽြန္မရဲ့ေမတၱာ
ေတြ ကိုသူတို ့အေပၚေဝငွခ်င္တယ္..ဂရုစိုက္သူ မဲ့ေနတဲ့သူတို ့ေလးေတြရဲ့
စိတ္ထဲမွာလညး္ .. သူတို ့အေပၚ ဂရုစိုက္မယ့္သူ.. သူတို ့ကိုအျမဲတမ္း သ
တိရေနတဲ့သူေတြရွိ ေနတယ္ဆိုတဲံ အေတြးမ်ိဳးလညး္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ ဒါက
ကၽြန္မရင္ထဲမွာျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ေပမယ့္ ကၽြန္မေလ.. ေႏြးေထြးတဲ့
လက္တစ္စံုပိုင္ရွင္ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္.....