“အေတြးမ်ားစြာနဲ ့ ကၽြန္မ ေနရီႏြယ္”

လူရယ္လို ့ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ ေမြးကတည္းကေနစျပီး ေသတဲ့အရြယ္
အထိပဲ ဝမ္းနည္းတာ ဝမ္းသာတာ ဆာေလာင္တာ ခ်စ္တာ မုန္းတာ
စိတ္ပ်က္အားငယ္တာ ေဒါသျဖစ္တာေတြဟာ လူ ့သက္တမ္းတ
ေလွ်က္ လံုးမွာအခ်ိဳးက်က်ေရာ အခ်ိဳးမက်ေရာ တလွည့္စီခံစား ၾက
ရပါတယ္ နာက်င္ဝမ္းနည္းလြယ္တာ စိတ္ပ်က္အားငယ္လြယ္တာ ေတြ
ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြ ကိုယ္ကခ်စ္တဲ့သူေတြ နဲ ့ေဝးတဲ့အခါ
မ်ိဳး မွာပိုျဖစ္လြယ္မယ္လို ့ထင္ပါတယ္ ကၽြန္မကပညာရွင္ လည္းမဟုတ္
ေတာ့ လူေတြရဲ့စိတ္ ခံစားခ်က္ကို တပ္အပ္ေတာ့မေျပာနိုင္ပါဘူး ဒါေပ
မယ့္ ကၽြန္မထင္တယ္ ကၽြန္မလည္းလူသားထဲက လူသားတစ္ေယာက္
ပဲ မို ့ကၽြန္မရဲ့စိတ္မွာခံစား ေနရတာမ်ိဳး ကၽြန္မနဲ ့ဘဝတူ(အထူးသျဖင့္
မိန္းကေလး) ေတြလည္းကၽြန္မလို မခံစားရရင္ေတာင္ ကၽြန္မေလာက္
နီးနီး စိတ္ခံစားခ်က္မ်ိဳးရွိ မယ္လို ့ထင္ပါတယ္........


ကၽြန္မေလ မိဘရင္ခြင္နဲ ့အရမ္း ေဝးတဲ့တျခားတစ္နိုင္ငံကို ေရာက္ေတာ့
ေရာက္ေရာက္ျခင္းတုန္းကဆိုရင္ ညဘက္မိုးခ်ဳပ္မွာ ညအိပ္ရာဝင္ရမွာကို
ေၾကာက္တယ္ ျပီးေတာ့မနက္မိုးလင္း လို ့အိပ္ရာမွနိုးလာ ရင္လည္း
မ်က္လံုးဖြင့္ရမွာ ကိုအရမ္းေၾကာက္မိတယ္...“ငါမ်က္လံုးဖြင့္ လိုက္ရင္
အေဖ၊ အေမ နဲ ့ငါခ်စ္ရတဲ့သူ ေတြကိုမေတြ ့ရဘူး။ ျပီးေတာ့ ဘာမွ
မရွိတဲ့ ဟင္းလင္းျပင္ၾကီးထဲမွာ ငါတစ္ေယာက္ထဲေရာက္ေနသလိုပဲ”
ဆိုတဲ့အေတြး အျမဲဝင္လာတယ္။ ရင္တစ္ခုလံုးလစ္ဟာျပီး လူကအသက္
မဲ့သလိုခံစားရတယ္။ အဲ့ဒီအခါမွာေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကို မနည္းတည္ျငိမ္
ေအာင္ထိန္းရတယ္ ျပီးမွအိပ္ရာကထျပီး လုပ္စရာရွိတာလုပ္နုိင္ေတာ့တယ္


အဲ့ဒီလိုပဲ မနက္ေက်ာင္းသြား ရတာကိုစိတ္မညစ္ေပမယ့္ အတန္းျပီးလို ့
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဆို စိတ္ညစ္ျပန္ေရာ.... “ ငါအိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ငါ့ကိုခ်စ္
တဲ့သူေတြ ဂရုစိုက္မဲ့သူေတြ တစ္ေယာက္မွမရွိသလို ငါ့ကိုၾကိဳမယ့္သူ
ေတာင္ တစ္ေယာက္မွမရွိပါလား” ဆိုျပီး အလိုလိုအားငယ္ျပန္ေရာ..
အိမ္အျပန္ေျခလွန္းေတြက အားမရွိသလို အရမ္းပဲေနွး ေကြးလြန္းတယ္
ကၽြန္မငယ္ငယ္တုန္းက ဆိုရင္ ညေနေက်ာင္းဆင္းလို ့အိမ္ ကိုျပန္ေရာက္
ရင္အေဖနဲ ့အေမကိုအရင္ေတြ ့ရမွေက်နပ္တယ္ မေတြ ့ရင္ေတာ့ အိမ္ရွိ
လူအကုန္လံုးကို လို္က္ေမးတယ္ ေသခ်ာတဲ့အေျဖ မရလုိ ့ကေတာ့ အား
လံုးကိုစိတ္ေကာက္ျပီး ဘယ္သူ ့ကိုမွစကားမေျပာ ေတာ့ပဲခပ္ေမွာင္ေမွာင္
ေခ်ာင္ တစ္ေခ်ာင္မွာ သြားငိုတယ္ ငယ္ငယ္ထဲက အက်င့္က ၾကီးတဲ့အ
ထိေတာ့မေပ်ာက္ေသးဘူး .....


ကၽြန္မအေတြးတစ္ခုျဖစ္မိတယ္... ကၽြန္မေတာင္ အေဖ၊ အေမ သက္ရွိ
ထင္ရွားရွိျပီး ခုလိုေလး အေဝးမွာေနရရံု နဲ ့ဒီေလာက္ထိဝမ္း နည္းမွဳ့ေတြ
ျဖစ္ေနရတယ္ ဆိုရင္... အေဖ အေမလည္း မရွိ ဂရုစိုက္မယ့္သူ ခ်စ္
ခင္မယ့္သူ ၾကင္နာေဖးမ မယ့္သူ အင္မတန္ရွားတဲ့ မိဘမဲ့ေဂဟာ က
ကေလး ေတြဆိုရင္ ကၽြန္မထက္ကို ပိုျပီး အားငယ္ အထီးက်န္မွဳ့ နဲ ့
ဝမ္းနညး္မွဳ့ေတြ သူတို ့ေလးေတြရဲ့ရင္ ထဲမွာရွိမွာပဲေနာ္ .. ကၽြန္မသိသ
ေလာက္က ေတာ့မိဘမဲ့ ေဂဟာက ကေလးေတြေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ
စိတ္ဓါတ္ ေရးရာမွာ အားနဲမွဳ့ေတြ ရွိေနၾကတယ္... ဒါကလည္း သူတို ့
ဟာ ေအးျမျပီး လံုျခံဳေႏြးေထြးတဲ့ မိဘရင္ခြင္မရွိခဲ့ရသလို ေဆြမ်ိဳးသားျခင္း
ေတြနဲ ့ တျခားသူေတြရဲ့ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာ မွဳ့ကိုမွ မရၾကပဲေလ.....


တခ်ိဳ ့ကေလးေတြဆိုရင္ မိဘ ၂ ပါးလံုးသက္ရွိထင္ရွား ရွိေနပါရက္နဲ ့
မိဘမဲ့ျဖစ္ေနတာေတြလည္း ရွိတယ္( ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ဆတ္ေကာ့ လတ္
ေကာ့ေလးေတြ ထိမ္းမနို္င္သိမ္းမနိုင္ေတြျဖစ္ အေဖတာဝန္ ယူရမယ့္ေကာင္
ေလးက တာဝန္မယူ လို ့မိဘမဲ့ျဖစ္ရတာေတြ) ကၽြန္မ ဟိုတေလာက ရုပ္
သံ အစီစဥ္ မွာ မိန္းကေလးေတြ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ နဲ ့ကိုယ္ဝန္ရျပီး ဒုကၡ
ေရာက္ရတဲ့ ပညာေပး အစီစဥ္ ၾကည့္လိုက္ရတယ္...... ေကာင္မေလး
ေတြ ၁၅ ၁၆ ေလာက္နဲ ့ကိုယ္ဝန္ေတြ ရၾကတယ္ တခ်ိဳ့ ( ေတာ္ေတာ္
နဲတယ္ ) ေကာင္ေလးက တာဝန္ယူလို ့လက္ထပ္ၾကတယ္ အမ်ားစုက
ေတာ့ေဆးရံုတက္ ျပီးကိုယ္ဝန္ကိုဖ်က္ခ်ၾကတယ္ တခ်ိဳ ့ကေတာ့ ကေလး
ကိုေမြးျပီးေတာ့ မိဘမဲ့ေဂဟာ ကိုပို ့ပစ္ လိုက္ၾကတယ္ .. ဆတ္ေဆာ့
ၾကတဲ့သူတို ့ေတြ ကိုပဲအျပစ္တင္ ရမလား ကေလးေတြရဲ့ အတိတ္ကံ ကို
ပဲအျပစ္ပံု ခ်ရမလားပဲ.... ဒါေပမယ့္ ဒီျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ဘယ္သူ ့အတြက္
မွေကာင္းက်ိဳးျဖစ္မလာဘူး ဆိုတာကေတာ့ အေသခ်ာပါပဲ....


ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဆိုရင္ သူငယ္ငယ္က သူ ့အိမ္ရဲ့စီးပြါးေရး
အေျခေနေၾကာင့္ သူ ့အဖြားေတြနဲ ့လိုက္ေနရတယ္ သူ ့ကိုၾကည့္လိုက္
တိုင္းအထီးက်န္ေနသလိုပဲ သူ ့ကိုယ္သူလညး္သိမ္ငယ္ေနသလို ကိုယ့္ကို
ကိုယ္ယံုၾကည္ ခ်က္မရွိတဲ့သူလိုပဲ သူ ့ကိုၾကည့္လိုက္တို္င္း ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း
ဘယ္ေတာ့မွမရွိဘူး ..... ကၽြန္မသိသေလာက္ကေတာ့..ငယ္ရြယ္နုနယ္
တဲ့ လူတိုင္း (အမ်ားအားျဖင့္ ပံုသြင္းလို ့ေကာင္းတဲ့ နုနယ္တဲ့ကေလး )
တိုင္းအတြက္ လံုျခံဳေႏြးေထြးတဲ့မိဘ ရင္ခြင္ဟာအရမ္း လိုအပ္ပါတယ္
ေဂဟာက ကေလးေတြအတြက္ ေႏြးေထြးစြာဆုပ္ကိုင္အားေပးမယ့္
လက္ေတြ. စာနာ ၾကင္နာ တဲ့စကားေတြ အားေပးဂရုစိုက္တဲ့ စကားေတြ
သူတို ့အတြက္ ဂရုဏာရွင္ ေမတၱာရွင္ ေတြအရမ္း လိုအပ္မယ္လို ့
ကၽြန္မထင္ပါတယ္.. သူတို ့ရွင္သန္လာရတဲ့ဘဝလမ္းမွာ သူတို ့ရရွိခဲ့တဲ့
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ဟာ အရမ္း ပဲနညး္လြန္းလို ့ေလ ......



အခုေတာ့ ကၽြန္မ မိဘေတြနဲ ့ေဝးျပီး အထီးက်န္တယ္လို ့ခံစားျပီး ဝမ္းနည္း
ရတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ.... ေအာ္.. ငါ့မွာ မိဘေတြ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနပါ
ေသးတယ္.. ငါ. မိဘေတြရဲ့ ေမတၱာကိုလညး္ အျပည့္အဝခံစားခဲ့ရတယ္
.. အခုက ခဏေလး ေဝးေနရတာပါ. မေဝးေတာ့တဲ့တခ်ိန္ မွာေတ့ာ
မိဘေတြရဲ့ ေအးျမတဲ့ရင္ခြင္ရိပ္မွာ ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ ့ အတူ ခိုလွံဳ ခြင့္ရမွာပဲ ဆို
ျပီးေတာ့.... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားေပးတက္ေနပါျပီ..........


ကၽြန္မေလ မိဘမဲ့ေဂဟာက ကေလးေတြကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေပြ ့ဖက္ခ်င္
တယ္ ျပီးေတာ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရဲ့သေဘာကို သိေအာင္လညး္ ကၽြန္မရဲ့ေမတၱာ
ေတြ ကိုသူတို ့အေပၚေဝငွခ်င္တယ္..ဂရုစိုက္သူ မဲ့ေနတဲ့သူတို ့ေလးေတြရဲ့
စိတ္ထဲမွာလညး္ .. သူတို ့အေပၚ ဂရုစိုက္မယ့္သူ.. သူတို ့ကိုအျမဲတမ္း သ
တိရေနတဲ့သူေတြရွိ ေနတယ္ဆိုတဲံ အေတြးမ်ိဳးလညး္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ ဒါက
ကၽြန္မရင္ထဲမွာျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ေပမယ့္ ကၽြန္မေလ.. ေႏြးေထြးတဲ့
လက္တစ္စံုပိုင္ရွင္ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္.....