ဆန္းေတာ့မဆန္း
လြမ္းေတာ့လြမ္းမိ
ကၽြမ္းကၽြမ္းဝင္ဝင္
ေမ်ွာ္လင့္ကာတမ္းမိေတာ့
လြမ္းမိသည့္ အေမ့အိမ္….။
ဆိတ္ျငိမ္လွတဲ့ဘဝဂ္ဘံု
အားသစ္စံုေအာင္ရေပသည္။
မ်က္ဝန္းညိဳရင္ကိုေအးရတယ္
ရင္ထဲကိုခိုဝင္ကာတိုးမိရင္ျဖင့္
ကမ္းကုန္ေအာင္လံုျခံဳရျပန္သည္။
ခိ်ဳၾကည္ရႊင္ေမတၱာပြင့္လို ့
ရာနွုန္းျပည့္အခ်စ္ေတြရယ္
ခံစားမကုန္ေအာင္ရပါေသးတယ္။
အေမ့သံခ်ိဳဂရုဏာေရာရင္ျဖင့္
နွိဳင္းယွဥ္စရာသံစဥ္ရွားပါလို ့
အားျပည့္တဲ့လွတဲ့ျဖစ္အင္။
ဆံႏြယ္ကိုယုယစြာသပ္ေပးရင္ျဖင့္
သဲခုိက္ကာမ်က္ရည္ဝိုင္းရတယ္
လမင္းထက္သာတဲ့“ေမ့”ရုပ္သြင္။
“ေမ့”ေမတၱာအကုန္ခံစားသိေပမယ့္
နွိဳင္းျပစရာစကားလံုးမရွိပါဘူး
ျမင့္မိုရ္နွင့္လည္းမယွဥ္
ဘယ္အရာနွင့္မွယွဥ္ျပဖို ့မျမင္။
ခုမ်ားေတာ့ျဖင့္
စိတ္ေတြကမရႊင္
ႏြမ္းလွ်တဲ့ရင္ခြင္
အားသစ္ကိုကိုယ္တိုင္ျဖည့္လို ့
ေလွာ္ခတ္ရတဲ့ဘဝျမစ္ျပင္
ေမတၱာရွင္“ေမ”နဲ ့ေဝးတယ္။
ဂရုဏာရွင္“ေမ”နဲ ့ေဝးတယ္။
အတိုင္းမသိေအာင္ေဆြးရတယ္
“ေမ့”ရင္ခြင္ခိုဝင္ကာေႏြးလွခ်င္တယ္
လြမ္းလြန္းလွတယ္“ေမေမ”ရယ္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment