အနက္ရွိဳင္းဆံုးျငိတြယ္
အထိနာလွတယ္ရင္ထဲ
အသိစိတ္ကေရွာင္ခြါေျပးတယ္။
ညညအိပ္မေပ်ာ္
တစ္ေယာက္ထဲေကာင္းကင္ေငးတယ္။
အသက္ရွဴလည္းက်ပ္ေသး
အာရံုကတစ္ေနရာထဲကပ္ျငိ
ပါးနွစ္ဖက္မ်က္ရည္ျမစ္စီးတယ္။
ၾကင္သူကိုလည္းမသိေစခ်င္
ခင္သူကိုလည္းမသိေစခ်င္
ဘယ္သူ ့ကိုမွမသိေစခ်င္ဘူးကြယ္။
ဟန္ေဆာင္ကာေနရတဲ့ဘဝ
ဦးေႏွာက္က နွစ္ေနရာခြဲတယ္။
နွလံုးသားအတြက္အခ်စ္
ရုပ္သြင္အတြက္တစ္စိမ္း။
စိတ္နဲ ့ခႏၶာတထပ္ထဲမက်ရတဲ့ဘဝ
ေနသာေနရ ရူးခ်င္လွတယ္
ၾကင္သူကိုလည္း အျပစ္မျမင္
ခင္သူကိုလည္း မျငိဳျငင္ပါ။
စိတ္ေတြကလည္း မတည္ျငိမ္ေသး
တခါတခါ
အခ်စ္ေတြတိုးထြက္လို ့
အလြမ္းေတြလႊမ္းျခံဳလာရင္
ဟန္ေဆာင္လို ့ေတာင္မရ
လူေရွ့မွာေတာင္မွိဳင္ေတြေငးတယ္။
ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္ေနတဲ့အခန္းထဲ
ၾကင္သူကိုလြမ္းလွလည္း
တိုးတိတ္တဲ့ ငိုရွိဳက္သံ
ခင္သူမၾကားေအာင္ၾကိဳးစားျမဲ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
ႏွမေတာ္ေရ .. ဒီကဗ်ာေလးက ေရးပံုဆန္းလို႕
ေတာ္ေတာ္ေလးၾကိဳက္မိတယ္
Post a Comment